بهروز سورن: کابوسی بنام شادی برای حکومتیان!

Kategorie: Schlagzeile

 

 

اخیرا  شاهد ابتکار جوانان دختر و پسر ایرانی بودیم که در قالب ویدئو کلیپ روی نت قرار گرفت و در مدت بسیار کوتاهی بلحاظ زمانی بازدید کنندگان کلانی داشت. در پی انتشار علنی این ویدئو ماموران اطلاعات رژیم با شناسائی و ایجاد رعب و وحشت برای این جوانان اقدام به دستگیری آنها نموده و پس از آزار و شکنجه جسمی و روانی, آنها را با قید وثیقه آزاد کردند.  در کشوری که  سایه شوم مذهب در حکومت بر عرف و عادات مردم سنگینی میکند میتوان در انتظار چنین وقایعی نیز بود که اتهام شاد بودن موجب بازداشت و شکنجه و تحقیر نیز باشد.خبر تکمیلی آنبود که همه بازداشت شدگان با قرار وثیقه آزاد شدند.  قطعا  شرط آزادی آنها شادی نکردن! بوده است..

 شدت و حدت مجازات ها و جنایات در رژیم جمهوری اسلامی تا کنون آتقدر بالا بوده است که افکار عمومی بیرون آمدن زندانی از محل حبس او را برابر با آزادی میدانند.

مرخصی , مرخصی استعلاجی, آزادی موقت به قید ضمانت, بیرون آمدن از زندان جهت حضور در مراسم تدفین  و ... همه و همه با ازادی معنی می شوند حال آنکه  همه آنها پیامدهای حود را نیز دارا هستند. مرخصی محدود است و پس از گذران زمانی آن زندانی ناچار است بزندان باز گردد. بنابر این مدت زمانی خروج وی بدون قید موقت معنای کلام را نمیرساند. همچنین است با قید وثیقه و معنا و مفهوم آن اینست که در غالب موارد تا زمان برگزاری دادگاه خروج زندانی از زندان  پذیرفته میشود. بسیاری که از این امکان و حق زندانی نیم بند استفاده کردند و دیداری با خانواده و دوستان نو کردند و یا برخی از مشکلات خود را دنبال کردند.

بیاد داریم که در دهه شصت که جلادان حاکم از یک سولبه تیغ را بر گردن زندانیان سیاسی فرود می آوردند و از سوی دیگر و بنابر شرایط ویژه محلی جغرافیائی به طیفی از زندانیان مرخصی  می دادند. پر شمار امتیازاتی خواسته میشد تا زندانی سیاسی برای چند روز از محیط تحت سلطه این بربرها خارج شود. حتی برای افرادی که بی کم و کاست دوران زندان خود را باتمام رسانده بودند و قرار بود آزاد شوند چندین و چند شرط در برابر آنها قرار میگرفت تا خویشتن را پس از آزادی هنوز در چنگال مخوف اطلاعاتی ها بدانند. معرفی روزانه, هفتگی و در مواردی ماهانه و یا تحت نظر گرفتن خانه های خود و اقوامشان, تعقیب و بازخواست در مورد  دیدارهای اتفاقی خیابانی با سایر آزادشدگان و یا فعالین سیاسی هنوز دستگیر نشده و ....

ایجاد ناامنی و اینکه هر لحظه امکان بازگشت به سلولهای مخوف زندان موجود است از دغدغه های روزمره زندانیان آزاد شده بود. غرض اینکه آزادی زندانی به  معنی کلمه نبود و با پرشمار نخ و زنجیر و ریسمان  به محل زندانش و دم و دستگاه اطلاعات وصل میشد. برخورد اتفاقی در خیابان با فعالین سیاسی  دیگر بازخواست و بازجوئی بدنبال داشت  و ایجاد حساسیت هائ بسیاری میکرد. بنابر این در تعریف انواع بیرون آمدن از زندان میتوان دقیقتر بررسی و واژگان درخور را برای رسانه ای کردن آنها در نظر داشت.

جاب اینکه پس از دستگیری ها و سپس آزادی با شرط های بسیار و از جمله وثیقه های کلان و سرسام آور آنها بلافاصله و بسیاری از رسانه های متمایل به رژیم شادمانه در مورد آزادی آنها میگویند. حال آنکه آزاد شده سایه بازگشت بزندان و موعد برگزاری بیدادگاهش را هرگز از خود دور نمی بیند.

 فیلم رقص توریست ها در برابر مسجدی در اصفهان فبلمش منتشر شد و کمی پیش یا پس از آن رقص کارگران نانوائی در برابر تنور نان رو نت آمد و با فاصله کوتاهی پیش یا پس آن ماموران رژیم به مکانی حمله و مجموعا بیش از 50 تن از زنان و مردان شاد آن مکان را بازداشت کرده اند. این شکل از مقاومت مدنی در برابر فضای حاکم نه تنها نادر نیستند که زندگی روزمره بخش عمده جوانان کشورمان را تشکیل میدهند. روی نت قرار گرفتن این کلیپ از آنجهت که ابتکاری جدید بوده است مورد توجه بسیار قرار گرفته است در ادامه نیز شاهدیم که جوانان برخی از کشورهای خاور میانه نیز اقدامات مشابهی انجام داده اند.

لب کلام اینست که چنانچه این حرکات در میان جوانان را مقاومتی مدنی در برابر سیه کاران حاکم بدانیم با روشهای سرکوب حاکمان و دستگاههای اطلاعاتی  این مطالبات بسرعت رنگ سیاسی بخود می گیرند.مراتب رشد و تکوین مطالبات روزمره خود راطی می کنند و در آینده ای نزدیک بر مناسبات حاکم می شورند.و این درد جمهوری اسلامی و حکومت مذهبی اش را درمانی نیست.

بطور کلی جوانان کشورمان با خواستها و مطالبات طبیعی شان کابوسی بی انتها برای حاکمان بحساب می آیند. چنانچه به آمارهای حکومتی نظری بیاتدازیم گفته می شود از کل جمعیت ایران نزدیک به شش میلیون و نیم شهروند امکان دسترسی به فیس بوک را دارند و از این میان حدود هشتاد و جهار درصد زیر 27 سال قرار دارند و دقیقا این طیف است که از نیازهای ارتباطی و طبیعی خود چشم نمی پوشد. بر مطالبات خود در زندگی روزمره شان پا میفشارد و در برابر فرهنگ ارتجائی رایج از سوی حکومت می ایستد.

22.05.2014